In het lijstje met redenen voor het mislukken van Market Garden staat steevast de falende communicatie tussen de verschillende Britse eenheden en het hoofdkwartier van de divisie en tussen de eenheden onderling.
Als gevolg vaan de grote afstanden tussen de verschillende eenheden, was het voor veel eenheden onmogelijk om via de radio contact te leggen. Naast radio’s hadden de Britten echter nog verschillende andere communicatiemiddelen tot hun beschikking. Ook daarmee gingen zij de mist in.
Bekabelde veldtelefoons
Een paar weken voor de landingen bij Wolfheze werd door verschillende Britse onderdelen van de Britse 1e Luuchtlandings Divisie geoefend. Er werd in Grimsby in Engeland geoefend met een landing in stedelijk gebied. Eén van de conclusies na de oefening was dat de radio’s haperden.
“Gebrekkige radioverbindingen waren geen nieuw fenomeen”, verklaart kapitein Bill Marquand van het Divisional Signal Regiment in het boek ‘Echoes of Arnhem’ over de coommunicatieproblemen. Bij de planning van de landingen bij Arnhem werd om die reden een groter dan gebruikelijk aantal veldtelefoons met kabel meegenomen. De veldtelefoons moesten de problemen met de radioverbindingen compenseren.
Hoewel de veldtelefoons in een later stadium van de Slag om Arnhem bij Oosterbeek hun dienst bewezen, waren de veldtelefoons in de uren na de luchtlandingen nutteloos. Behalve de troepen die achterbleven bij de landingsterreinen, waren de Britten in beweging. Veldtelefoons via de kabel hadden op dat moment geen nut.
Vliegende vlooien
De Britten hadden bij de landingen bij Wolfheze ook een aantal 125 cc motoren meegenomen in zweefvliegtuigen. De motoren, met de bijnaam ‘vliegende vlooien’, waren bedoeld om als koerier te fungeren en boodschappen van het hoofdkwartier door te geven aan de verschillende eenheden.
Bij de eerste inzet van de motoren op 17 september bleek echter dat de Britten te weinig gedetailleerde kaarten mee hadden genomen van het gebied rond Arnhem en omgeving. Het was, zeker in de chaos direct na de landingen, om die reden voor de motorkoeriers moeilijk om eenheden te vinden en de boodschap over te brengen.
Telefoonnet
En dan was er natuurlijk nog gewoon het Nederlandse telefoonnet. Hoewel anno 1944 lang niet ieder huis beschikte over een telefoon, kon het Nederlandse telefoonnet tijdens de Slag om Arnhem gewoon gebruikt worden. De Duitsers hebben vanaf de eerste landingen tot aan het terugtrekken van de Britten over de Rijn uitgebreid gebruik gemaakt van ‘gewone’ telefoonverbindingen.
De Britten waren daar een heel stuk terughoudender in. Dat had verschillende oorzaken. Een belangrijke oorzaak was dat de Britten de Nederlanders niet vertrouwden. Van de Nederlanders was bekend dat zij, in tegenstelling tot veel andere bezette landen, veel vrijwilligers leverden aan de SS. Ook de relatief grote steun die de NSB in Nederland had, was bij de Britten die in Arnhem landden bekend.
Met zoveel ‘Duitslandgezinden’ waren de Britten bang dat medewerkers van de telefoondienst de communicatie zouden afluisteren en door zouden geven aan de Duitsers. Om die reden hebben zij amper gebruik gemaakt van de mogelijkheden die het telefoonnet voor ze had.
Slechte radioverbindingen
Tijdens de eerste dagen na de luchtlandingen, hadden de Britse paratroopers last van gebrekkige radioverbindingen. Meer daarover lees je op deze pagina.
